Eerste week in Malawi!
Door: Lindsey & Myrte
Blijf op de hoogte en volg Myrte
17 Februari 2016 | Malawi, Mangochi
Odi! Muli bwanji? (Hallo! Hoe gaat het?)
Vanuit het mooie Malawi presenteren wij aan u: Myrte en Lindsey! Voor al uw wekelijkse (althans, dat is het streven) updates. Dit keer een uitgebreid verslag van onze eerste indrukken en ervaringen, de volgende zullen korter zijn.
Het begon zo’n 3,5 jaar geleden, toen wij in hetzelfde studie groepje werden geplaatst bij de zij-instroom van geneeskunde. Wekelijkse bijeenkomsten, samen eten en op stap maakten dat we elkaar goed leerden kennen. Tijdens onze coschappen erna ontstond het idee om voor onze sociale stage naar het buitenland te gaan. Duidelijk was dat we beiden naar de tropen in Afrika wilden vanwege de culturen en primitieve leefgewoonten. Want ja, hoe is de zorg zonder alle luxe voorzieningen die wij kennen eigenlijk geregeld. Wat zijn nu de grootste problemen waar de mensen tegenaan lopen. En welke rol speelt nu het ziekenhuis in de public Health en wat zijn de verwachtingen van de mensen hier van de verschillende artsen. Inderdaad, heel interessant! Aangezien onze talenknobbel niet zo evident aanwezig is ging de voorkeur uit naar een Engelstalig, veilig land. Toen wisten we het: Malawi it is!
Inmiddels is de eerste week voorbij, dus hoog tijd voor verslag.
Na een lange vliegreis via Dubai kwamen we aan in Dar Es Salaam (Tanzania), waar we direct onze eerste kennismaking hadden met de Afrikaanse efficiëntie. Zo verschaft het verstrekken van 1 visum werk voor minimaal 12 man, waarbij gebruik wordt gemaakt van carbonpapier, scanners en stempels die vervolgens worden nagetekend omdat ze niet duidelijk zijn. Heel efficiënt allemaal dus.. Verder verliep alles soepel en na een korte overnachting in de stad vlogen we door naar Lilongwe (Malawi). Dit was nog wel even spannend, aangezien niemand op het vliegveld af leek te weten van de vlucht en het nergens stond vermeld. Gelukkig vertrok het alsnog.
Ook in Lilongwe werd opnieuw duidelijk dat ons geduld de komende weken nog vaak op de proef zal worden gesteld. Na 1,5 uur wachten verscheen Aggrey, onze begeleider van onze stage bij SEEED Malawi (Social Economic Enhancement and Enterprise Development), eindelijk met een big smile om ons op te halen. Hij had zich iets verslapen..
In tegenstelling tot het drukke en chaotische Dar Es Salaam, was het bij aankomst heel rustig en vredig. Fijne binnenkomer wel! Onderweg naar onze eindbestemming reden we door een prachtig groen landschap door de heuvels/bergen terwijl Aggrey allemaal verhalen over het land vertelde.. Hoe dichter we bij Mangochi kwamen hoe warmer het werd. Mangochi ligt in een valei tussen de heuvels waardoor de warmte blijft hangen en er weinig wind is. Daarnaast is er ondanks dat het regenseizoen is de laatste tijd erg weinig regen gevallen. Hierdoor is het extra warm en heeft tevens ernstige gevolgen voor de gewassen die hier groeien, met name mais. In de volgende dagen wordt dan ook snel duidelijk dat de mensen vrezen voor grote voedsel tekorten.
Mangochi is een district ten zuiden van Lake Malawi en wij zitten in de gelijknamige hoofdstad. Onze eerste indruk was vrij chaotisch, vanwege alle marktkraampjes, het rekenen met vreemde valuta (Malawiaanse Kwacha) en op elkaar lijkende zandpaden. We worden vaak enthousiast aangesproken met Mzungu/Azungu, wat blanke/blanken betekent. Ondanks dat hier regelmatig blanken rond lopen, blijven we met name onder de kinderen nog erg interessant. In de villages blijkt dat dit minder het geval is, met name de kleintjes vinden ons wel erg spannend, met onze gekke witte huid en vreemd gebrabbel. Nu na een week hebben we al redelijk onze draai gevonden en weten we waar we de groenten, water en rijst het beste kunnen kopen.
We zitten in een mooi hostel naast het Mangochi District Hospital met medestudenten van hier, ook Vivian en Claire, twee mede co’s uit Groningen zitten in dit hostel, zij zijn hier nog twee weken.
We hebben met z'n 2en een eigen kamertje met sinds 3 dagen een ventilator! Onze kapotte ventilator zou binnenkort gemaakt worden, wat in praktijk betekent dat nog niemand een poot heeft uitgestoken. Daarop besloten we maar naar een andere kamer te verhuizen. De mogelijkheid is er om samen te koken en dit doen we dan ook elke avond samen met Vivian en Claire. Verder zijn we vrienden geworden met Harry die graag mee kijkt met de series die we vaak ’s avonds nog kijken. Harry, is een Malawiaanse jongen die zich bezighoudt met onderzoek op het gebied van nutrition en in het zelfde hostel verblijft. We zijn al geïncludeerd in zijn studie voor het proeven van verschillende soorten pap, die uit verschillende bestanddelen bestond. Achteraf bleek er naast gemalen noten en mais zelfs gemalen vis in te zitten. Mmmm...
Ons hostel wordt continue bewaakt door meerdere guards. Al snel wordt duidelijk dat ze heel weinig geld verdienen (15000 kwacha=€18,- per maand).. Ondanks dat zijn ze altijd super vriendelijk en maken ze altijd een praatje met ons. Ze waarderen overgebleven avondeten van ons enorm en verkopen onze lege waterflessen om zelf wat eten te kunnen kopen, zelfs verschimmeld brood mogen we niet weg gooien en willen ze nog opeten. Best wel confronterend.
Gedurende de eerste week hebben we verschillende meetings bijgewoond, hier in Mangochi en in de wat kleine dorpen in de buurt. Dit ging o.a. over onderwijs, voeding en HIV/AIDS. Wij zullen ons voornamelijk gaan bezighouden met voorlichting over sexualiteit, HIV/AIDS en family planning aan jongeren tussen de 13 en 18 jaar. Dit is een belangrijke leeftijdsgroep waarin de meisjes hier vaak beginnen met trouwen en kinderen krijgen.
In de laatste 20 jaar is de populatie in Mangochi vier keer zo groot geworden en gemiddeld krijgt elke vrouw in Mangochi 6,8 kinderen! I.c.m. het dreigende voedsel tekort is goede voorlichting over family planning noodzakelijk om deze toename te stagneren en de volksgezondheid te verbeteren. Verder is HIV/AIDS naast malaria nog steeds een enorm probleem. Preciese cijfers zijn er niet maar een vrouw uit een van de villages schat uit ervaring dat het percentage van mensen met HIV/AIDS in de kleine dorpen rond de 50% is! Beide goede punten dus waar we ons mee bezig willen houden.
Verder leren we hier om erg geduldig te zijn! Meerdere meetings worden gecanceld/uitgesteld vanwege begrafenissen, zieke familie of gewoon omdat het in Afrika is.
De eerste week was voorbij gevlogen en volgde het eerste weekend al! Op zaterdag vertrokken Lindsey, Claire, Vivian en ik naar Cape Maclear. Dit is een prachtig plaatsje aan de kust van Lake Malawi. We zijn hier heen gegaan met de minibus. Lindsey met haar lange benen kreeg direct een plaatsje voorin en al snel moest ik verplaatsen naar een plekje tussen de bestuurder en Lindsey in (gelukkig zat de versnellingspook bij het stuur, en niet tussen mijn benen in! hahaha). Aangezien de busjes pas vertrekken als ze helemaal stampvol zitten bleken dit achteraf echt de beste plaatsjes te zijn. Al voordat we echt vertrokken was een kip die was gekocht en onder een stoel lag, al dood gegaan. Deze moest nog even snel geslacht worden, de kop ging eraf en werd vervolgens in een plastic tasje gewoon mee genomen. Nog een nieuwe levende kip werd gekocht en na het laden van verschillende goederen waren we eindelijk klaar om te gaan! Het laatste stukje naar Cape Maclear kon niet met dezelfde bus en hebben we afgelegd achterop de motor. Super mooie weg tussen de groene heuvels door richting het meer. Daar troffen we een idyllische verblijfplaats direct aan het meer, met een zwembad! Hier sliepen we met z’n 4en in een dorm in ons eigen hutje. We hebben gekayakt naar een eilandje en daar gesnorkeld en de mooie vissen gevoerd. Wel grotere kans nu op een bepaald soort parasiet die in het meer zit, maar die zitten mogelijk ook in ons douchewater, dus een pil elke 4 weken is geen overbodige luxe. ’s Avonds nog lekker gegeten met onze IJslandse vrienden die ook in hetzelfde hostel in Mangochi verbleven en de volgende ochtend ontbeten met heerlijke pannenkoeken! En zo was het weekend in no time voorbij. Enorm genoten, we komen hier zeker nog een keer terug!
De eerste week is al voorbij gevlogen en erg goed bevallen. De komende week zullen we ons project plan verder uitwerken en verder inburgeren hier in Mangochi. Hierover binnenkort meer!
Hopelijk gaat in Nederland alles goed. Wij missen het koude weer en de sneeuw in Nederland in ieder geval totaal NIET!
Veel liefs Lindsey en Myrte
Vanuit het mooie Malawi presenteren wij aan u: Myrte en Lindsey! Voor al uw wekelijkse (althans, dat is het streven) updates. Dit keer een uitgebreid verslag van onze eerste indrukken en ervaringen, de volgende zullen korter zijn.
Het begon zo’n 3,5 jaar geleden, toen wij in hetzelfde studie groepje werden geplaatst bij de zij-instroom van geneeskunde. Wekelijkse bijeenkomsten, samen eten en op stap maakten dat we elkaar goed leerden kennen. Tijdens onze coschappen erna ontstond het idee om voor onze sociale stage naar het buitenland te gaan. Duidelijk was dat we beiden naar de tropen in Afrika wilden vanwege de culturen en primitieve leefgewoonten. Want ja, hoe is de zorg zonder alle luxe voorzieningen die wij kennen eigenlijk geregeld. Wat zijn nu de grootste problemen waar de mensen tegenaan lopen. En welke rol speelt nu het ziekenhuis in de public Health en wat zijn de verwachtingen van de mensen hier van de verschillende artsen. Inderdaad, heel interessant! Aangezien onze talenknobbel niet zo evident aanwezig is ging de voorkeur uit naar een Engelstalig, veilig land. Toen wisten we het: Malawi it is!
Inmiddels is de eerste week voorbij, dus hoog tijd voor verslag.
Na een lange vliegreis via Dubai kwamen we aan in Dar Es Salaam (Tanzania), waar we direct onze eerste kennismaking hadden met de Afrikaanse efficiëntie. Zo verschaft het verstrekken van 1 visum werk voor minimaal 12 man, waarbij gebruik wordt gemaakt van carbonpapier, scanners en stempels die vervolgens worden nagetekend omdat ze niet duidelijk zijn. Heel efficiënt allemaal dus.. Verder verliep alles soepel en na een korte overnachting in de stad vlogen we door naar Lilongwe (Malawi). Dit was nog wel even spannend, aangezien niemand op het vliegveld af leek te weten van de vlucht en het nergens stond vermeld. Gelukkig vertrok het alsnog.
Ook in Lilongwe werd opnieuw duidelijk dat ons geduld de komende weken nog vaak op de proef zal worden gesteld. Na 1,5 uur wachten verscheen Aggrey, onze begeleider van onze stage bij SEEED Malawi (Social Economic Enhancement and Enterprise Development), eindelijk met een big smile om ons op te halen. Hij had zich iets verslapen..
In tegenstelling tot het drukke en chaotische Dar Es Salaam, was het bij aankomst heel rustig en vredig. Fijne binnenkomer wel! Onderweg naar onze eindbestemming reden we door een prachtig groen landschap door de heuvels/bergen terwijl Aggrey allemaal verhalen over het land vertelde.. Hoe dichter we bij Mangochi kwamen hoe warmer het werd. Mangochi ligt in een valei tussen de heuvels waardoor de warmte blijft hangen en er weinig wind is. Daarnaast is er ondanks dat het regenseizoen is de laatste tijd erg weinig regen gevallen. Hierdoor is het extra warm en heeft tevens ernstige gevolgen voor de gewassen die hier groeien, met name mais. In de volgende dagen wordt dan ook snel duidelijk dat de mensen vrezen voor grote voedsel tekorten.
Mangochi is een district ten zuiden van Lake Malawi en wij zitten in de gelijknamige hoofdstad. Onze eerste indruk was vrij chaotisch, vanwege alle marktkraampjes, het rekenen met vreemde valuta (Malawiaanse Kwacha) en op elkaar lijkende zandpaden. We worden vaak enthousiast aangesproken met Mzungu/Azungu, wat blanke/blanken betekent. Ondanks dat hier regelmatig blanken rond lopen, blijven we met name onder de kinderen nog erg interessant. In de villages blijkt dat dit minder het geval is, met name de kleintjes vinden ons wel erg spannend, met onze gekke witte huid en vreemd gebrabbel. Nu na een week hebben we al redelijk onze draai gevonden en weten we waar we de groenten, water en rijst het beste kunnen kopen.
We zitten in een mooi hostel naast het Mangochi District Hospital met medestudenten van hier, ook Vivian en Claire, twee mede co’s uit Groningen zitten in dit hostel, zij zijn hier nog twee weken.
We hebben met z'n 2en een eigen kamertje met sinds 3 dagen een ventilator! Onze kapotte ventilator zou binnenkort gemaakt worden, wat in praktijk betekent dat nog niemand een poot heeft uitgestoken. Daarop besloten we maar naar een andere kamer te verhuizen. De mogelijkheid is er om samen te koken en dit doen we dan ook elke avond samen met Vivian en Claire. Verder zijn we vrienden geworden met Harry die graag mee kijkt met de series die we vaak ’s avonds nog kijken. Harry, is een Malawiaanse jongen die zich bezighoudt met onderzoek op het gebied van nutrition en in het zelfde hostel verblijft. We zijn al geïncludeerd in zijn studie voor het proeven van verschillende soorten pap, die uit verschillende bestanddelen bestond. Achteraf bleek er naast gemalen noten en mais zelfs gemalen vis in te zitten. Mmmm...
Ons hostel wordt continue bewaakt door meerdere guards. Al snel wordt duidelijk dat ze heel weinig geld verdienen (15000 kwacha=€18,- per maand).. Ondanks dat zijn ze altijd super vriendelijk en maken ze altijd een praatje met ons. Ze waarderen overgebleven avondeten van ons enorm en verkopen onze lege waterflessen om zelf wat eten te kunnen kopen, zelfs verschimmeld brood mogen we niet weg gooien en willen ze nog opeten. Best wel confronterend.
Gedurende de eerste week hebben we verschillende meetings bijgewoond, hier in Mangochi en in de wat kleine dorpen in de buurt. Dit ging o.a. over onderwijs, voeding en HIV/AIDS. Wij zullen ons voornamelijk gaan bezighouden met voorlichting over sexualiteit, HIV/AIDS en family planning aan jongeren tussen de 13 en 18 jaar. Dit is een belangrijke leeftijdsgroep waarin de meisjes hier vaak beginnen met trouwen en kinderen krijgen.
In de laatste 20 jaar is de populatie in Mangochi vier keer zo groot geworden en gemiddeld krijgt elke vrouw in Mangochi 6,8 kinderen! I.c.m. het dreigende voedsel tekort is goede voorlichting over family planning noodzakelijk om deze toename te stagneren en de volksgezondheid te verbeteren. Verder is HIV/AIDS naast malaria nog steeds een enorm probleem. Preciese cijfers zijn er niet maar een vrouw uit een van de villages schat uit ervaring dat het percentage van mensen met HIV/AIDS in de kleine dorpen rond de 50% is! Beide goede punten dus waar we ons mee bezig willen houden.
Verder leren we hier om erg geduldig te zijn! Meerdere meetings worden gecanceld/uitgesteld vanwege begrafenissen, zieke familie of gewoon omdat het in Afrika is.
De eerste week was voorbij gevlogen en volgde het eerste weekend al! Op zaterdag vertrokken Lindsey, Claire, Vivian en ik naar Cape Maclear. Dit is een prachtig plaatsje aan de kust van Lake Malawi. We zijn hier heen gegaan met de minibus. Lindsey met haar lange benen kreeg direct een plaatsje voorin en al snel moest ik verplaatsen naar een plekje tussen de bestuurder en Lindsey in (gelukkig zat de versnellingspook bij het stuur, en niet tussen mijn benen in! hahaha). Aangezien de busjes pas vertrekken als ze helemaal stampvol zitten bleken dit achteraf echt de beste plaatsjes te zijn. Al voordat we echt vertrokken was een kip die was gekocht en onder een stoel lag, al dood gegaan. Deze moest nog even snel geslacht worden, de kop ging eraf en werd vervolgens in een plastic tasje gewoon mee genomen. Nog een nieuwe levende kip werd gekocht en na het laden van verschillende goederen waren we eindelijk klaar om te gaan! Het laatste stukje naar Cape Maclear kon niet met dezelfde bus en hebben we afgelegd achterop de motor. Super mooie weg tussen de groene heuvels door richting het meer. Daar troffen we een idyllische verblijfplaats direct aan het meer, met een zwembad! Hier sliepen we met z’n 4en in een dorm in ons eigen hutje. We hebben gekayakt naar een eilandje en daar gesnorkeld en de mooie vissen gevoerd. Wel grotere kans nu op een bepaald soort parasiet die in het meer zit, maar die zitten mogelijk ook in ons douchewater, dus een pil elke 4 weken is geen overbodige luxe. ’s Avonds nog lekker gegeten met onze IJslandse vrienden die ook in hetzelfde hostel in Mangochi verbleven en de volgende ochtend ontbeten met heerlijke pannenkoeken! En zo was het weekend in no time voorbij. Enorm genoten, we komen hier zeker nog een keer terug!
De eerste week is al voorbij gevlogen en erg goed bevallen. De komende week zullen we ons project plan verder uitwerken en verder inburgeren hier in Mangochi. Hierover binnenkort meer!
Hopelijk gaat in Nederland alles goed. Wij missen het koude weer en de sneeuw in Nederland in ieder geval totaal NIET!
Veel liefs Lindsey en Myrte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
